Bawat araw ay isang biyaya,
Bawat gabi ay isang pagsubok.
Bago ako makasakay ng tren,
Isang buntis na walang alalay
Biglang nawalan ng malay.
Wala akong magawa para tumulong,
Wala ring nagawa ang asawa niyang
Hinayaan siyang umalis ng walang kasama.
Ang ibang pasahero'y dali-dali siyang tinulungan
Nang siya'y magkamalay, saka dumating ang tulong.
Pagsakay ng dyip, medyo nakahinga
Ngunit kinabahan sa isang lalaking umamba
Sumabit sa dyip at biglang nagwika;
"Hindi ho ako masamang tao, hihingi lang ho ng tulong
Para sa anak ko."
Nagngilid ang aking luha sa kanyang talumpati
Hindi ko na kailangang marinig pa ang iba
Naramdaman ko ang hirap niya.
Pagdating sa bahay, nais kong magpahinga
Isang makulay na araw na naman, isang librong naisara
Ngunit bago tuluyang mapapikit sa pagbababasa
Isang malupit na mensahe ang sa aki'y ipinadala
Umiyak ako, hindi ko kinayang malaman na
Ang isang taong mahal ko ng buong buhay ko
Ganun na lamang ako itatwa.
Nanaig man ang galit sa aking puso, inisip ko nalang
Bawat araw ay isang biyaya,
Bawat gabi ay isang pagsubok.
Showing posts with label buhay. Show all posts
Showing posts with label buhay. Show all posts
Thursday, September 20, 2012
Friday, December 17, 2010
MRT
Halik ang tanging almusal,
Humihikab ng nakangiti.
Napatingin sa relo ng katabi,
Napalunok, nagising.
Kunot ang noo
Sa nakitang eksena
Mukang pamilyar,
Wala na 'bang katapusan?
Sa simula'y tahimik,
Pagdaka'y nagsusumiksik,
Ngiting kay hirap ipilit,
Pag labas ay gula-gulanit.
Sa Norte, Cubao, Ayala, Edsa,
Bawat araw kailangang tahakin
Bawat umaga'y isang pasakit
Bawat minuto'y walang kapalit.
Naipit na si Manong,
Malaking t'yan ni Ate'y tila harang,
Si Kuyang di makakita, makarinig
Siyang mapalad, siyang payapa.
Nasaktan, di ininda,
Nasaktan muli, pumiyok,
Patuloy na nasasaktan, tinitiis,
Bibig ng isa'y walang mintis.
Umagang kay ganda, almusal mo'y mura
Sikip ng dibdib, hindi makahinga,
Bag mong iniingata'y 'wag nang umasang
Makalalabas pa ng walang mantsa.
Araw-araw, gabi-gabi,
Bakit ganito ang buhay ko?
'Pagkat maikli, laging may hinahabol
Oras, 'di mahihinto, 'di maibabalik.
Pilang hindi nawawala,
Taong hindi nauubos,
Tren na paisa-isa
Oras mo'y tapos.
Humihikab ng nakangiti.
Napatingin sa relo ng katabi,
Napalunok, nagising.
Kunot ang noo
Sa nakitang eksena
Mukang pamilyar,
Wala na 'bang katapusan?
Sa simula'y tahimik,
Pagdaka'y nagsusumiksik,
Ngiting kay hirap ipilit,
Pag labas ay gula-gulanit.
Sa Norte, Cubao, Ayala, Edsa,
Bawat araw kailangang tahakin
Bawat umaga'y isang pasakit
Bawat minuto'y walang kapalit.
Naipit na si Manong,
Malaking t'yan ni Ate'y tila harang,
Si Kuyang di makakita, makarinig
Siyang mapalad, siyang payapa.
Nasaktan, di ininda,
Nasaktan muli, pumiyok,
Patuloy na nasasaktan, tinitiis,
Bibig ng isa'y walang mintis.
Umagang kay ganda, almusal mo'y mura
Sikip ng dibdib, hindi makahinga,
Bag mong iniingata'y 'wag nang umasang
Makalalabas pa ng walang mantsa.
Araw-araw, gabi-gabi,
Bakit ganito ang buhay ko?
'Pagkat maikli, laging may hinahabol
Oras, 'di mahihinto, 'di maibabalik.
Pilang hindi nawawala,
Taong hindi nauubos,
Tren na paisa-isa
Oras mo'y tapos.
Subscribe to:
Posts (Atom)