Para Sa'yo

Gusto kong gumawa ng tula
Hindi para ilathala
Kung paano tayo'y nagkakilala
At bumuo ng mga alaala.

Gusto kong gumawa ng tula
Hindi para ipakita
Na ako ay masaya
Tuwing ikaw ay kasama.

Gusto kong gumawa ng tula
Hindi para ipadama
Na ako'y nahuhulog na
At lumalampas na sa itinakda.

Gusto kong gumawa ng tula
Para bigkasin sa bawat salita
Na ang nararamdaman ko sa
Tuwing ika'y kausap ay saya.

Gusto kong gumawa ng tula
Hindi para magpakita
Ng gilas, at iyabang na
Marunong ako, sabi ko nga.

Gusto ko gumawa ng tula
Para sabihin sa'yo na
Kung anuman ang meron tayo sa
Ngayon, ay hindi na mawawala

Dahil dito sa tula
Na ito ko isusulat na
Ang mga ginawa nating alaala
Ay hindi na mabubura.

Naisulat ko na
Nasabi ko na
Maniwala ka na
Na gusto kong gumawa ng tula
Dahil gusto kita.

Gusto kong gumawa ng tula
Dahil gusto kita
Ngunit ano namang magagawa?
Wala naman, wala.

Usapang Ex

Nakaka-"move on" ka ba talaga sa isang taong dati mong minahal?

Paano mo masasabi na hindi mo na siya mahal?

Dahil ba hindi mo na siya naaalala sa bawat paggising mo sa umaga?

Dahil ba hindi mo na hinihintay ang mga text niya tuwing kakain ka na?

Dahil ba hindi mo na siya nakikita sa mga panaginip mo?

Dahil ba hindi mo na nararamdaman ang kilig, di tulad noon?

Paano mo masasabi na wala na ang dating pagsinta?

Dahil ba may iba ka nang mahal ngayon?

Dahil ba may iba na siyang mahal ngayon?

Dahil ba hindi na kayo nag-uusap, o nagsasabihan ng "Mahal kita."

Dahil ba hindi mo na nararamdaman na kailangan mo siya, di tulad noon?

Paano mo masasabi na matagumpay ka sa paglimot sa kanya?

Dahil ba hindi mo na siya naiisip o inaalala kung nakauwi na ba siya?

Dahil ba wala ka nang pakialam kung sinong kasama niya?

Dahil ba binura mo na ang cellphone number niya?

Dahil ba may iba ka nang mahal ngayon?

Para sa akin, walang sinuman ang nakaka-move on ng legit.

Kahit papaano, may onting kurot tuwing naaalala mo ang nakaraan

Kahit papaano, may kaunting kilig pag naaalala mo ang mga pinagsamahan

Kahit papaano, may kakarampot pang pagsisisi o pag-asa 

Kahit papaano, may natitira pang pag-ibig para sa kanya sa puso mo.

Para sa akin, hindi mo siya kailanman makakalimutan

Maliban nalang kung magka-amnesia ka.

Dahil hindi mo gugustuhing makalimutan ang isang pagkakataon sa buhay mo

Na nagmahal ka lang ng lubos; na nagmahalan lang kayo.

Kahit ano pa mang naging dahilan ng paghihiwalay ninyo, kahit papaano, naging isa kayo.

Para sa akin, ang pag-mo-move on ay hindi madaling gawin

Kailangan mong mahanap sa puso mo na napatawad niyo na ang isa't isa

Kailangan mong matanggap na masaya na kayo, pero di niyo na kailangang maging kayo.

Para sa akin, ang pag-mo-move on ay hindi madali, pero hindi rin mahirap gawin

Kailangan niyo lang respetuhin na sa buhay na ito, 

Nagampanan mo na ang parte mo.

Wag mo na siyang gambalain, wag mo na siyang kaibiganin

Wag mo na siyang kausapin, wag mo na siyang kamustahin

Imbis na buklatin mong muli ang inyong nakaraan

Ilaan mo nalang ang oras mo sa iyong kasalukuyan.

Tandaan: Sa lahat ng iyong gagawin, pipili ka lamang ng isa sa dalawa. Nawa'y piliin mo ang karapat-dapat palagi.

Pitaka

Wala nang mas sasakit pa
Sa pakiramdam na iwanan ka
Habang hindi ako nakatingin
Hindi ko namalayang wala ka na sa akin.

Kagabi lamang tayo'y magkasama pa
Ngunit pagkagising ko kaninang umaga
Hindi ko inakalang yun na pala ang huling gabi
Na ikaw ay nasa aking tabi.

Noong una'y hindi pa ako tinatablan
Ng lungkot dahil ako'y tinalikdan
Umasa pa ako na ika'y madaratnan muli
Sa bahay- hinihintay ang aking paguwi.

Ngunit tila ako'y masyadong nag-akala
At umasang hindi ka mawawala
Dahil akin ka lamang, at ako'y sa iyo
Ngayo'y tanong sa sarili, "bakit mo ako iniwang ganito?"

Pinipilit kong alalahanin kung saan ako nagkulang
O kung kailan kita nabigyan ng dahilan
Upang lisanin ako at hindi na balikan pa
Dahil hindi matanggal sa akin ang pagkabalisa.

Oo, inaamin ko, marahil nagkulang ako
Pero sana bigyan mo ko ng pagkakataong magbago
Bumalik ka na sa akin, o wallet ko
Araw-araw akong maghihintay sayo.

At sa iyong pagbalik, iisa lang ang pangako ko
Hinding-hindi na ako papayag na tayo'y magkalayo.

Patawarin mo ako kung ako'y naging abala
Sa mga bagay sa mundo na wala namang halaga
Hindi ko tuloy namalayan ang iyong pag-alpas
Ngayon hindi ko na alam kung paano haharapin ang bukas.

Bumalik ka na,
Aking pitaka.
Parang awa mo na.

Hindi pa ako
Handang magpaalam sayo.

Ang Buwang Nagdaan

Oktubre
Kay bilis mong dumating
Kay bilis mo ring nawala.

Hindi kita malilimutan.

Kung paanong sa maikling panahon
Binago mo ang buhay ko.

Salamat sa mga pagbabago.
Salamat sa iyo.

Hanggang sa muli.

Oktubre,
Mamimiss kita.

Ngunit sa ngayon
Kailangan kong harapin
At tanggapin
Na isa ka na lamang--
Isa ka na lamang
Buwan na dumaan.

Isang Minutong Tula

Sa mga panahong wala kang maisulat
Hindi dahil walang inspirasyon
Hindi dahil walang oras
Ngunit dahil kailanman
Hindi sasapat ang mga salita
Upang maipabatid ang nais sabihin
Hindi masabi sa isang pangungusap
O kahit isang talata
Kung ano ang tunay na nadarama
Kaya dinadaan nalang sa tula
Upang kahit papaano
Walang balakid, walang mali
Hindi kailangang lagyan ng kuwit
Ng tuldok
Ng kaakit-akit na panimula
O ng pamatay na pamagat
Dahil ang tula
Walang limitasyon
Walang hangganan
Tulad ng pagibig
Hindi kailangang lagyan
Ng katapusan

Ulan

Madilim

Malamig

Nag-iisa

Kay sarap

Yakapin

At haplusin

Ang ilalim ng

Unan.

Makulimlim

Malalim

Na ang gabi

Kay sarap

Humiga

At masdan

Ang bawat patak ng

Ulan.

Kahit anung lakas mo

Sa lupa pa rin ang iyong bagsak.

Kahit anung tatag mo

Mauubos rin ang iyong lakas.

Kahit ano pang idulot mo

Huhupa rin ang baha.

Lilitaw din ang buwan,

Sisilip muli ang mga tala, at

Bukas lalabas rin ang araw.

Bakit Hindi Ako Bumoto

Isa ako sa ilang milyong Pilipinong hindi bumoto noong ika-13 ng Mayo.
Sabi nila, dahil hindi ako bumoto, wala akong karapatang magreklamo.
Bakit nga ba hindi ako bumoto? Pinili ko ba ito o tawag ng trabaho?
Nasa tulang ito ang mga kasagutan ko.

Isa akong manunulat ng balita sa telebisyon. Masasabi kong may alam ako
Sa galaw ng mga kandidato mapa-lokal o sa Senado.
Marami sa kanila ang nakita ko habang sila ay iniinterbyu
Ng aming mga anchors sa aming istudyo.

Siyempre, hindi ko nakita ang isang kandidato na umiiwas sa talakayang pampubliko.
Hindi dahil maitim o madilim siya; hindi ako nagbibiro gaya ng iniisip niyo.
Napansin ko ang isang kandidatong nalilink sa magandang aktres/modelo
Tunay ngang tila artista na siya kung umasta; natabunan na yata ng keso ang dating iniidolo ko.

Hindi ko naman malilimutan ang isang kandidatong walang partido
Lumikha siya ng ugong sa Twitter kung saan lumabas ang kanyang pagka-Homo
Phobic; matapos siyang makapanayam sa aming show,
Isa-isa niya kaming inabutan ng kanyang bookmark na tila nagsasabing, "Iboto mo ako."

Marami pa akong nakita, narinig, at napanood habang ako'y nagtatrabaho
Nakakasawa na magsulat tungkol ng mga patayan dahil may mga taong gahaman sa pwesto
Nakakauta na magbasa ng balita ng mga kandidatong naninira ng ibang tao
Tipong ilalabas pa ang kalunos-lunos na litrato ng isang babaeng nakalabas ang suso.

Kung nabubuwisit kayong mapanood ang mga balita pagkagaling niyo sa trabaho,
Paano pa kami? Eh kami ang unang nakakaalam ng mga baho ng kandidato.
Habang papalapit tuloy ang araw ng halalan sa taong ito,
Unti-unting pumapalaot sa akin, na hindi ako boboto.

Karuwagan o katamaran ba ang dahilan, ang husga ay nasa inyo
Hindi ako bumoto, hindi dahil may trabaho ako.
Hindi ako bumoto, kahit ako ay rehistrado,
Hindi ako bumoto, dahil kahit maliit ang mga mata ko, mulat ako.

Mulat ako na halos lahat ng kandidato ay namimili ng boto,
Mulat ako na maraming mga Pilipinong pumapatos dito.
Naisip ko, para saan pa ang aking isang boto,
Kung alam ko naman kung saan ito patutungo.

Kung bumoto man ako, pipiliin ko sana si Casiño,
Ihahalal ko rin si Gordon, ang Presidenteng noo'y ibinoto ko
Hindi ko ihahalal si Nancy Binay, hindi rin si Grace Poe.
Nawala na rin ang tiwala ko kay Chiz Escudero.

Marahil iboto ko rin ang mga hindi kilalang independent na kandidato
Dahil gusto kong tumulong sugpuin ang mga dinastiyang matagal nang itinayo,
Ngunit base sa istoryang kanina lamang ay isinulat ko,
Niluklok niyo pala ang mga kandidatong hindi ko gusto.

Niluklok niyo ang mga taong hindi nararapat maupo sa pwesto.
Ipinagpatuloy pa ninyo ang mga dinastiyang kinamumuhian na ng ilang mga Pilipino.
Kung bumoto man ako, mananalo ba ang mga manok ko?
Nasa listahan nga sila, pero bakit sila ay nasa bandang dulo?

Kayong mga nagpunta sa presinto para humalal, ano ang ipinagmamalaki niyo?
Na ginampanan niyo ang inyong tungkulin at karapatang bumoto?
Sa nakikita ko ngayon, lahat ng tao ay nagrereklamo,
Nagmamalinis, nagtuturuan, pero nilitratuhan naman at ipinagmayabang ang lilang tinta sa kanilang kuko.

Kayo ang nagluklok sa kanila, kayo ang huwag magreklamo.
Nagpadala kayo sa mga patalastas, sa mga jingle, sa itsura, sa pangako.
Pumunta lang ata kayo sa presinto para magpalitrato at makisali sa uso.
Oo nga, hindi nga ako bumoto, ngunit pinag-isipan ko ang desisyon kong ito.

---

*Hango sa totoong buhay. Hindi bumoto ang awtor sa nakaraang eleksyon noong May 13, 2013.

Luha

Nais ko mang maibsan kahit kaunti ang iyong paghihirap
Ang dahilan sa likod ng iyong pagod at luha
Mas nanaisin ko na lamang magpakatatag
At maghanda para sa mas mapait na hinaharap.

Patawarin mo ako kung ako'y tila nagdaramot,
Ngunit ang totoo'y pinipigilan ko lang ang sarili kong
Magbigay ng labis sa aking makakaya. Sapagkat
Alam kong darating ang araw na ako rin ang sa huli'y luluha.

Wala akong ginusto kundi ang maiahon tayo
Sa lusak na tila sumpang ayaw mawala
Ngunit kung kukunsintihin ko ang iyong mga layaw
Malamang sa lusak rin tayo pulutin balang-araw.

Sana'y maintindihan mo at madama mo
Na ang tanging hangad ko lamang ay malampasan natin ito.
Naniniwala ako na darating rin ang araw
Na hindi na kailangang maghirap, hindi na kailangang lumuha.

Napakasakit sa akin ang makita kang umiiyak,
Kaya pumipikit nalang ako't
Ginagawa ang lahat.

Bulalakaw

Dalawang kaluluwang nasasabik
Masilayan ang makasaysayang gabi
Nag-aabang ng isang pangyayaring
Walang kasiguraduhan
Sabi nila'y pagpatak ng ala-una'y
Ay uulan ng mga tala
Papatak mula sa langit
Kung saan sila patungo'y
Hindi ko alam
Marahil sa langit rin.

Nang bumulusok ang isang tala'y
Napatili, napaiktad
"Ayun! Nakita mo yun?" bulalas ko,
"Oo," sagot niya.
Ang kaligayahang nadama
Na nakita niya ang nakita kong
Isang napakaganda't pambihirang bagay
Yun ang pinakamagandang bahagi ng
Aking buhay
Ang masilayan ang pag-ulan ng mga bituin
Habang nasa piling
Ng taong noo'y parte lamang
Ng iyong mga hiling
Sa kahit aling
Bituin.

Isa-isang bumagsak
Hindi na nabilang kung ilan
Pero sa tuwing may daraan
Puso ko'y nagagalak
"Humiling ka," sabi nya.
"Natupad na," bulong ko sa sarili.

Maya-maya pa't matumal na ang pagbagsak
Dinapuan na rin ng antok, ang mga manok
Ay nagsimula nang tumilaok
Paalam na, mga bulalakaw.
Kung saan man kayo napunta,
Dala ninyo ang hiling ng aming mga puso.

Hanggang sa muli nating pagkikita.
Napakaganda ng gabi.

*hango sa tunay na buhay. Geminid meteor shower, December 14, 2012, 1:00AM-1:30AM.

Death by MRT*

Hindi ko mawari kung maaawa ako
Sa mga nagsisiksikang Pilipino--
Babae, bakla, tomboy, lalakeng empleyado
Sa isang tren na tila ginto, Ang mga tao
Ay nag-uunahan na tila fans day ni Vic Sotto.

Hindi ko alam kung ako'y mabubuwisit
Kay Kuyang pawisin at walang awang nang-iipit
Sa aking katawang paslit, gamit ang kanyang puwit
O sa mamang pumupuslit ng kaunting pagdiit
Sa aking dibdib na maliit.

Hindi ko alam kung ako'y matatawa
O mapipikon sa mga kumento ng iba
Na tila masaya
Nagagawa pang bumanat at magpatawa
Kahit tagaktak ang pawis at hindi na makahinga.

Ako ay galit, balisa, at nais magwala
Kung bakit tayo'y pumapayag sa ganitong kalala
Na buhay pasahero--araw-araw nag-aalala
Kung magkakasya at makararating sa opisina
O maiipit at hindi na makalalabas pa
Sa impyernong hawla
Na pinatatakbo ng makalawang at lumang makinarya.

*Isinulat habang ang awtor ay nag-aagaw-buhay sa loob ng MRT

Hirap

Bawat araw ay isang biyaya,
Bawat gabi ay isang pagsubok.

Bago ako makasakay ng tren,
Isang buntis na walang alalay
Biglang nawalan ng malay.
Wala akong magawa para tumulong,
Wala ring nagawa ang asawa niyang
Hinayaan siyang umalis ng walang kasama.
Ang ibang pasahero'y dali-dali siyang tinulungan
Nang siya'y magkamalay, saka dumating ang tulong.

Pagsakay ng dyip, medyo nakahinga
Ngunit kinabahan sa isang lalaking umamba
Sumabit sa dyip at biglang nagwika;
"Hindi ho ako masamang tao, hihingi lang ho ng tulong
Para sa anak ko."
Nagngilid ang aking luha sa kanyang talumpati
Hindi ko na kailangang marinig pa ang iba
Naramdaman ko ang hirap niya.

Pagdating sa bahay, nais kong magpahinga
Isang makulay na araw na naman, isang librong naisara
Ngunit bago tuluyang mapapikit sa pagbababasa
Isang malupit na mensahe ang sa aki'y ipinadala
Umiyak ako, hindi ko kinayang malaman na
Ang isang taong mahal ko ng buong buhay ko
Ganun na lamang ako itatwa.
Nanaig man ang galit sa aking puso, inisip ko nalang

Bawat araw ay isang biyaya,

Bawat gabi ay isang pagsubok.

Dyip

"Napakain ko na ba ang mga aso?"
"Papasok kaya ang diablo?"
"Sino na naman kaya ang babae nito?"
"Kelan ba ang huling araw ko?"
"Tollgate na pala tayo."

Sa isang kahong may apat na gulong,
Lahat nagmimistulang pipi, iba'y bumubulong
Lulan nito'y estudyante, manedyer, ina, tindera ng bagoong
Tumatakbo ang mga isipan kasabay ng ikot ng gulong.

Dyip kung tawagin ang kahong ito
Umaandar, mabilis, maingay, ang usok ay abo
Laman nito'y iba't ibang uri ng tao
Na may iba't ibang iniisip, iba't ibang kuro-kuro.

Walang maaninag na pagbabago sa mukha
Malayo ang tingin, utak ay malaya
Mistulang piping nagmamasid, natatakot, nagtataka
Ngunit dyipni'y nananatiling payapa.

Iba'y umiidlip, ayaw na lamang mag-isip
Ulo'y nakasandal sa katabi, ang iba'y nakahalukipkip
Ang isa'y binabasa ang lahat ng makita para di mainip
Ang iba'y nangangarap, habang ang iba'y nananaginip sa dyip.

Ayan na, kung kailan ang ulo'y malapit na mahulog
Dyip ay bumabagal, ang isa'y nauntog
Ang iba'y pumupuslit pa ng kaunting tulog
Habang ang iba'y patuloy ang tugtog.

Sigaw ng drayber, "LRT, MRT, Pasay Rotonda na,"
Mula sa pagmumunimuni'y nagising na
Mula sa pagkakaidlip, naalimpungatan na
"Dito na pala," sa tunay na mundo'y pinakawalan na.

Antok

Matapos nguyain
Lunukin ng mabilis
Ang bawat butil ng
Pagkaing hinain
Hayan na at paparating
Ang isang
Matinding
Antok
Na
Tila
Bumabalot
Gusto akong
Lunurin.

At
Magpasailalim
Sa kanyang lakas
At kapangyarihan
Na ako'y dalhin
Sa lugar na aking
Hinihiling.

Walang magawa kundi
Tapusin ang tula
At isuko ang sarili
Ipipikit ang mata
Sasandal ng saglit
At mawawala muna.

Heto na.

Makikita na naman kita.

Tiwala

Hindi magpapadala
Sa galit na nadarama
Nang aking makita
Ang litratong kasama siya.

Hindi magtatanim
Nang kahit anung lihim
Hindi magbabadya sa dilim
Walang galit na kinikimkim.

Magtitiwala
Maniniwala
Sa iyong salita
At iyong gawa.

Sinabi mong ako ang tunay,
Nag-iisa't walang kapantay
Hanggang sa mamatay
Hindi maghihiwalay.

Maniniwala
May tiwala
Magtitiyaga
Sa pag-unawa

Para saan pa ang pag-ibig
Kung madaling mawawala
Kung wala kang tiwala?
Wala.

Panaginip

Ikaw ang nagsisilbing
Kumot sa aking lamig
Braso mong nakahalukipkip
Sa aking dibdib
Mahigpit
Tila nagsasabing
Ako'y iyong iniibig
Ng higit sa init ng gabi
Dumadaing
Sa pagsinta
Gaya nang dilim
Humihikbi
Walang mabanaag
Hinahanap
Ang iyong ngiti
Hiningang umiimpis
Sa tikom mong labi

Walang nakaaalam
Ng sarap at halimuyak
Nito kundi ako
At ang malambot na unan
Ang maruming kumot
At ang gabi
Nag-iingay
Sa katahimikan
Ang tunog
Ng iyong hilik
Dahan-dahang
Nilulunod ako Sa panaginip
At sa dalanging
Sana'y magising
Nang ikaw pa rin
Ang aking kapiling.

Sa ngayon ay iidlip
Nang may pangarap
Na isang gabi muli
Sabay tayong
Mananaginip
At magigising
Sa bagong umaga
Para sa atin.

Tuloy-tuloy ang daloy
Ng mga mithiin
Ng mga panahon
Na hihimlay
Babangon
At susugod sa yurak
Ng buhay
Walang hangganan
Ang pagsinta
Hangga't nariyan ka
Narito lamang ako.

Ngayong gabi
Tanging hiling
Isang daing
Sa pagpikit
Ng mga mata
At pagpatay
Sa liwanag
Ikaw ay makita ko
Muli.

Kay sarap managinip
Sa iyong piling

Panaginip.

Ang Tula ng Kalapating Mababa ang Lipad

Nalalasahan ko pa ang tamis ng huli mong halik
Ang diin ng iyong paghagod sa aking buhok
Habang ako'y nalulunod sa sarap na dulot ng pag-ibig
Tila kahapon lang nang tayo'y nagniig
Ngayo'y humihikbi at balisa
Walang ninanais makamit kundi ang makita
At mahalikan muli ang iyong mata
Kung maaari ko lamang ibalik ang gabing iyon
Na isinuko ko ang buong ako sa iyo
Bawat daplis ng iyong halik at bawat paghinga
Umiiyak ang kalooban ko sa saya
Na sa walong bilyong tao sa mundo
Pinili mong ako ang makasama mo.

Sa paghaplos mo sa aking katawan
Dinadama ang bawat pag-init ng laman
Nakapikit, ako'y napangiti
Tila narating ko na nga ang langit.

At nang ako'y pumailalim at sumuko sa gabi
Nilalamig, lahat ng aking gayak ay nasa sahig
Naramdaman ko ang pag-alis mo sa aking tabi
Hindi mo nakita ang luha sa aking mga mata
Dahil alam kong isang bagay ang totoo
Hindi mo ako ginamit
Minahal mo ako.

Paano

Paano natatapos ang pagmamahal
Paano natitigil sa pagaalala
Paano nalalaman na higit mo siyang mahal
Paano nawawala ang pagpapahalaga.

Paano nahihinto ang pagibig
Paano naibibigay sa iba
Paano nakakalimutan ang isa
Paano natututunang piliin ang iba.

Paano nararamdaman ang katapusan
Paano nabubuo ang simula
Paano nililimot ang nakaraan
Paano gigising sa umaga.

Paano nasisimulan ang pagmamahal muli
Paano nakakasigurong mahal kita
Paano nasasabing hindi na kita mahal
Paano natatapos ang pagmamahal?

Walang hangganan

Yayapusin kita

Hanggang sa

Hindi mo na maalala

Kung sino ka.

Hahalikan kita

Hanggang sa

Dumugo na ang labi

Sa pagkagat at pagsanggi.

Mamahalin kita

Hanggang sa

Walang hangganan.

Yayapusin kita ngayon

Hahalikan din

Ngunit mamahalin kita

Araw-araw

Parati at palagi

Parehas man 'yun

Gagawin ko pa rin.

Mahal na mahal kita.

Kahit kailan, kahit saan,

Ikaw lang.

Yapusin mo ako

Halikan mo ako

Kahit 'wag mo na akong mahalin

Mamahalin pa rin kita.

Walang hangganan.

Katotohanan

Gaano kasakit

Malaman ang

Katotohanan?

Mas masakit pa

Kaysa makarinig ng

Kasinungalingan.

Kung kailan kailangan kong

Patibayin ang aking

Pananampalataya,

Saka ako nawawala.

Ang tanging alam ko

Hindi ko hawak ang buhay ko.

Hiram lang ito, at nasa sa akin kung

Susuko ako o ipaglalaban ko ito.

Kahit kailan hindi ako susuko.

Alam kong mas maganda ang plano Niya

Kaysa sa mga pangarap ko.

Hindi pa pala nawawala,

Nariyan parin ang pananampalataya ko.

Diyos ko, Diyos ko,

Tulungan mo ako.

Tubig, Tiwala, at Tula

"Kaya mo 'yan, ikaw pa."
'Yan ang iyong patuloy na bigkas
Habang ako'y nagpupumiglas
Sa takot na dulot ng tubig
Na tila nakayapos sa akin.

Babad man sa init ng araw
Panay liwanag ang natatanaw
Tiwala ko'y nasa sa iyo
'Pagkat tinig mo pa lamang
O bisig na kakapitan, panatag na.

Takot ko sa tubig
At tiwala ko sa iyo
Parehas napatunayan
Ngunit hindi nabigo
Ako'y nagtiwala sa tubig dahil sa iyo.

"Ang galing mo."
'Yan ang bulalas mo
Hindi man narating ang banderitas na tanda
Mayroon naman tayong habang buhay
Para matuto, magtiwala, at magtula.

*matapos lumangoy ng awtor sa tulong ng kanyang minamahal