Isang Minutong Tula

Sa mga panahong wala kang maisulat
Hindi dahil walang inspirasyon
Hindi dahil walang oras
Ngunit dahil kailanman
Hindi sasapat ang mga salita
Upang maipabatid ang nais sabihin
Hindi masabi sa isang pangungusap
O kahit isang talata
Kung ano ang tunay na nadarama
Kaya dinadaan nalang sa tula
Upang kahit papaano
Walang balakid, walang mali
Hindi kailangang lagyan ng kuwit
Ng tuldok
Ng kaakit-akit na panimula
O ng pamatay na pamagat
Dahil ang tula
Walang limitasyon
Walang hangganan
Tulad ng pagibig
Hindi kailangang lagyan
Ng katapusan

Ulan

Madilim

Malamig

Nag-iisa

Kay sarap

Yakapin

At haplusin

Ang ilalim ng

Unan.

Makulimlim

Malalim

Na ang gabi

Kay sarap

Humiga

At masdan

Ang bawat patak ng

Ulan.

Kahit anung lakas mo

Sa lupa pa rin ang iyong bagsak.

Kahit anung tatag mo

Mauubos rin ang iyong lakas.

Kahit ano pang idulot mo

Huhupa rin ang baha.

Lilitaw din ang buwan,

Sisilip muli ang mga tala, at

Bukas lalabas rin ang araw.

Luha

Nais ko mang maibsan kahit kaunti ang iyong paghihirap
Ang dahilan sa likod ng iyong pagod at luha
Mas nanaisin ko na lamang magpakatatag
At maghanda para sa mas mapait na hinaharap.

Patawarin mo ako kung ako'y tila nagdaramot,
Ngunit ang totoo'y pinipigilan ko lang ang sarili kong
Magbigay ng labis sa aking makakaya. Sapagkat
Alam kong darating ang araw na ako rin ang sa huli'y luluha.

Wala akong ginusto kundi ang maiahon tayo
Sa lusak na tila sumpang ayaw mawala
Ngunit kung kukunsintihin ko ang iyong mga layaw
Malamang sa lusak rin tayo pulutin balang-araw.

Sana'y maintindihan mo at madama mo
Na ang tanging hangad ko lamang ay malampasan natin ito.
Naniniwala ako na darating rin ang araw
Na hindi na kailangang maghirap, hindi na kailangang lumuha.

Napakasakit sa akin ang makita kang umiiyak,
Kaya pumipikit nalang ako't
Ginagawa ang lahat.

Yosi

Mga paa ni Predo'y kumakaripas, yabag ay malakas
Patungo sa mamang nakaupo't tila nag-uubos ng oras
Dudukot ng barya sa pantalong kupas
Tumakatak ang kahoy, lumitaw ang pagmumulan ng lakas
Yosi, eto na sa wakas.

Sariling dakma kusang kinuha sa ulo
Inilabas ng mama ang nakataling posporo
Sa kahong gawa sa kahoy na pinagtagpi para mailako
Sa uhaw at nangangatog na bunganga'y isinubo
Sinindihan ang puwitan, unti-unti, kaba'y naglaho.

Hithit-buga, hithit-buga, diyan kami kumikita
Mga taong problemado, mga busog, gabi man o umaga
Barya-barya ngayon, isang daan na mamaya
Pampakalma, pampagising, bukas sunog na ang baga
Hithit-buga, hithit-buga, maya't maya may nawawala.

May paparating, handa na ang takatak
Kamay'y nakaamba, sumisikip na ang hawak
"Lights, dalawa," iisa lang ang tiyak
Bulong ng mama sa hangin, "sasamahan yan ng kendi para swak."
Bulalas ng binata'y "Tsaka dalawang Maxx para lima,"
Mama'y muntik mapahalakhak.

Tiwala

Hindi magpapadala
Sa galit na nadarama
Nang aking makita
Ang litratong kasama siya.

Hindi magtatanim
Nang kahit anung lihim
Hindi magbabadya sa dilim
Walang galit na kinikimkim.

Magtitiwala
Maniniwala
Sa iyong salita
At iyong gawa.

Sinabi mong ako ang tunay,
Nag-iisa't walang kapantay
Hanggang sa mamatay
Hindi maghihiwalay.

Maniniwala
May tiwala
Magtitiyaga
Sa pag-unawa

Para saan pa ang pag-ibig
Kung madaling mawawala
Kung wala kang tiwala?
Wala.

Panaginip

Ikaw ang nagsisilbing
Kumot sa aking lamig
Braso mong nakahalukipkip
Sa aking dibdib
Mahigpit
Tila nagsasabing
Ako'y iyong iniibig
Ng higit sa init ng gabi
Dumadaing
Sa pagsinta
Gaya nang dilim
Humihikbi
Walang mabanaag
Hinahanap
Ang iyong ngiti
Hiningang umiimpis
Sa tikom mong labi

Walang nakaaalam
Ng sarap at halimuyak
Nito kundi ako
At ang malambot na unan
Ang maruming kumot
At ang gabi
Nag-iingay
Sa katahimikan
Ang tunog
Ng iyong hilik
Dahan-dahang
Nilulunod ako Sa panaginip
At sa dalanging
Sana'y magising
Nang ikaw pa rin
Ang aking kapiling.

Sa ngayon ay iidlip
Nang may pangarap
Na isang gabi muli
Sabay tayong
Mananaginip
At magigising
Sa bagong umaga
Para sa atin.

Tuloy-tuloy ang daloy
Ng mga mithiin
Ng mga panahon
Na hihimlay
Babangon
At susugod sa yurak
Ng buhay
Walang hangganan
Ang pagsinta
Hangga't nariyan ka
Narito lamang ako.

Ngayong gabi
Tanging hiling
Isang daing
Sa pagpikit
Ng mga mata
At pagpatay
Sa liwanag
Ikaw ay makita ko
Muli.

Kay sarap managinip
Sa iyong piling

Panaginip.

Ang Tula ng Kalapating Mababa ang Lipad

Nalalasahan ko pa ang tamis ng huli mong halik
Ang diin ng iyong paghagod sa aking buhok
Habang ako'y nalulunod sa sarap na dulot ng pag-ibig
Tila kahapon lang nang tayo'y nagniig
Ngayo'y humihikbi at balisa
Walang ninanais makamit kundi ang makita
At mahalikan muli ang iyong mata
Kung maaari ko lamang ibalik ang gabing iyon
Na isinuko ko ang buong ako sa iyo
Bawat daplis ng iyong halik at bawat paghinga
Umiiyak ang kalooban ko sa saya
Na sa walong bilyong tao sa mundo
Pinili mong ako ang makasama mo.

Sa paghaplos mo sa aking katawan
Dinadama ang bawat pag-init ng laman
Nakapikit, ako'y napangiti
Tila narating ko na nga ang langit.

At nang ako'y pumailalim at sumuko sa gabi
Nilalamig, lahat ng aking gayak ay nasa sahig
Naramdaman ko ang pag-alis mo sa aking tabi
Hindi mo nakita ang luha sa aking mga mata
Dahil alam kong isang bagay ang totoo
Hindi mo ako ginamit
Minahal mo ako.

Tubig, Tiwala, at Tula

"Kaya mo 'yan, ikaw pa."
'Yan ang iyong patuloy na bigkas
Habang ako'y nagpupumiglas
Sa takot na dulot ng tubig
Na tila nakayapos sa akin.

Babad man sa init ng araw
Panay liwanag ang natatanaw
Tiwala ko'y nasa sa iyo
'Pagkat tinig mo pa lamang
O bisig na kakapitan, panatag na.

Takot ko sa tubig
At tiwala ko sa iyo
Parehas napatunayan
Ngunit hindi nabigo
Ako'y nagtiwala sa tubig dahil sa iyo.

"Ang galing mo."
'Yan ang bulalas mo
Hindi man narating ang banderitas na tanda
Mayroon naman tayong habang buhay
Para matuto, magtiwala, at magtula.

*matapos lumangoy ng awtor sa tulong ng kanyang minamahal

Tula

Ang pag-ibig raw magaling lang sa simula;

'Yan rin ang aking paniniwala.

Ngunit nang makita ka't makilala pa,

Bulong sarili'y: 'di ito magigiba.'

Datapwat isang araw'y aking napagtatwa

Lahat ng bagay sa mundo'y magniningas, magbabaga

Maging ang pag-ibig na minsa'y dakila

Akala'y di maglalaho, akala'y di mawawala.

Kaya huwag kang magtataka

Kung bukas, makalawa

Ang taong inalayan mo nang higit pa sa pagsinta

Ay magising isang araw; ni hindi ka na maalala.

Maligayang Araw ng Mga Tula.

Alaala ma'y mabura,

Ang mga Tula'y hindi mawawala.

Ikalawang buhay

Nakakatuwa noong una kang makita

Nakasuot ng puting t-shirt, batang-bata

Mga mata'y malikot, ngunit may kaunting hiya

Alam mo bang ngiti't tawa mo'y nagpapasaya

Sa isang batang payat na nakasilip sa bintana.

Walang lakas ng loob magpakilala

Hanggang titig at tingin, titili na lamang bigla

Tuwing kami ay bibisita sa bahay ng aming lola

Hangad lagi'y sana'y makita ka

Bumubulong ng dasal, humihiling kay Bathala.

Kung hindi man masulyapan, leeg ay humahaba

Tuwing may mag-do-doorbell sana'y hindi bisita

Nagbabakasakaling ikaw ang makita

Nakatayo, nakaabang, may pinggang dala-dala

Dali-dali akong magsusuot ng tsinelas, kakaripas pababa.

Kapag kaharap ka na'y ang hirap nang huminga

Minsan natatapos ang usapan ng walang salita

Minsan nama'y may tanong na isa, o bigkas na walang kwenta

Pero sa bawat pagkakataon na nakikita ka

Nabibingi sa aking pagtili maging ang aking lola.

Dumating ang pagkakataong ikaw ay nakausap na

Hindi man sa personal, pero langit ay tila narating ko na

Habang nagta-type, dis-oras ng gabi'y nakatanga

Sa bawat salitang bumubulaga sa aking mukha.

Di baleng magkandapuyat-puyat, lumabo ang maliliit na mata.

Paano pa noong sinabi mong ako'y mahal mo na pala

Pwede na akong mamatay, p@&#!(!#(!!!

At sa araw-araw na tayo'y nagkakasama

Iisa lang ang nasa isip tuwina

Natatakot, nagdududa, baka ako'y nananaginip lang pala.

Kinukurot ang sarili, ngunit tunay ka ngang talaga

Dahil para sa aki'y isa kang pangarap na nagkatotoo na

Hindi ko makakalimutan yaong isang umaga

Na nasilayan kita ng unang-una noong tayo'y bata pa

Hindi ko pa man alam kung ano ang pag-ibig, minahal na kita.

Hanggang sa minutong tinatapos ko itong aking tula

Hindi pa rin ako makapaniwala

Na ang isang lalaking sa pangarap ko lang noon sinisinta

Ngayo'y sinasabihan ako ng, "mahal na mahal kita."

Magkasama na tayo hindi lang isang taon, kundi dalawa.

Maligayang ikalawang taong anibersaryo, sa atin Mahal ko!

Hangad ko'y makasama ka hanggang sa ikalawang buhay ko.

2011.11.23

Mana

Maraming salamat apo, sa tulang iyong sinambitla

Malayo man kami, iyo pa ring naalaala

Kayganda ng tula na iyong kinatha

Ang puso ko ay bumabata

Siya nga pala,
Ang inyong uripon ay nasa aming banwa
Nagluluto ng pansit sa aming kusina.

Nawa'y makapasyal ka dito sa aming puod
Nang makumusta ang apo kong napakaganda.
Ikumusta mo ako sa lahat ng aking mga apo at sa iyong mahal na ina.

-Nanay Yoly

*Ito ay tula na nagmula sa ina ng aming ama

Sa bawat linya, sa bawat salita

Alam na ng madla, kung kanino ako nagmana.

Salamat Nanay Yoly sa iyong tula. :)

Pag-ibig

Bakit ganito ang pag-ibig?

Mapaglaro.

Taksil

Mapagsamantala

Masama

hindi makatarungan

Madaya

Dapat ang Ganito ang Tunay na Pag-ibig hindi nagtatampo, Hindi Naglalaro, Hindi Naninibugho.

Dapat hindi sakim, hindi madaya, hindi nakakasakit.

Dapat Maalab ang damdamin.

Dapat walang poot at pananamantala.

Dapat Sikaping makapiling siya, Kahit Hindi Hingin ng Panahon

Dapat manaig ang pag-ibig, hindi ang pagkukunwari

Dapat Makatwiran ang Pag-ibig, Hindi Nagaalinlangan.

Dapat mapagbigay, hindi nagdaramot

Dapat marunong Umunawa, Hindi nagdududa

Dapat marunong makinig, hindi makialam

Dapat Gawing Buhay, Hindi gawing Bagay

Dapat ituring na biyaya, hindi kasalanan

Dapat Ituring na Magtatagal ang Pagmamahal, Hindi Ituring na isang Kanta, Maikli.

Dapat may ritmo, tumutugma sa bawat kumpas, parang tula na may tugma

Dapat Huwag Magtanong Kung Hanggang Kelan at Hannggang Saan, Hanggat Buo ang daidig Walang titigil.

Dapat walang simula o katapusan, kundi sa gitna lamang kayo mananahan

Dapat walang tanonga Hangat may Pintig ang Puso at may saysay ang Kasaysayan, Hanggat naririto Tuloy lang

Bawat pintig, pag-asa

Bawat Karanasan may katuturan.

Bawat ngiti, may hiwaga

bawat paano siya ang Paraan

Bawat bakit siya ang dahilan

Bawat Ginaw siya ang Kumot

Bawat init siya ang lamig

Bawat Idlip, siya ang Antok

Bawat gabi siya ang araw

Bawat petsa siya ang kailan

At bawat paghinga, siya ang dahilan.

At Bawat Sugat, siya ang gamot

Ang pag-ibig ay may sariling tinik, masakit, ngunit siya ring hihilom sa sarili niya.

Ang Pag-ibig ay may Laya, Kahit hindi pa nakakamtam,

Ang pag-ibig kailanmay totoo, hindi nandaraya

Ang Pag-ibig Katulad ng Rosas Singtingkad ng dugo, Nagbibigay Buhay sa bawat Puso, tinik ay sagisag ng tapang at Hitik.

Ang pag-ibig ay walang hanggan, hindi natatapos sa isang paalam.

Ang Pag-ibig Hindi kukupas, hindi malalanta Kapag Inalay mo ito.

Ang pag-ibig ay mamamatay, kung iyong ikukubli't ilalagak sa kawalan

Ang Pag-ibig kahit sumibol sa Panahong marahas, kung bawat pagsubok naman ay iyong hinarap ikay isang mandirigma.

At kung iyong mapagtagumpayan ang pag-ibig sa gitna ng sigwa, ituring mo ang iyong sariling isang pinagpalang mandirigma.

Ang Pag-ibig dapat Nagbibigay Pag-asa sa bawat PUso.

Ang pag-ibig nagbibigay liwanag sa bawat isipan.

Ang Pag-ibig Iisa lang ang binubulong ng damdamin ikaw lang.

Ang pag-ibig iisa lang ang sinisigaw-- makasama ka.

Ang Pag-ibig dapat ikaw lang.

Ang pag-ibig hindi pwedeng ikaw o siya

Ang Pag-ibig Iisa ang langit at iisa ang pag ibig.

Dahil ang langit at ang pag-ibig ko ay iisa.

Ang Pag-ibig walang Alinlangan, Walang Pagsisisihan. at handang Ipaglaban

Ang Pag-ibig Iisa ang Pinaglalaanan, Ngayon at sa Kinabukasan.

Dahil hanggang sa huli, ang pag-ibig ay pag-ibig kailanpaman.

Ang Pag-ibig ay Pag-ibig Ito'y Mananaig.

Bahala na si Bathala

bahala na yan.

Bahala na si Bathala

Si mahabaging bathala

At ang kanyang mga alagad

Ang mga dyosa na Kagubatan.

Ang kagubatang makasalanan

Ginawang Makasalanan ng mga Mortal na tao

Mga mortal na nagagawang immortal ng pag-ibig

Pag ibig, Pagmamahal. kapag hindi ka umibig at nagmahal. para kang Orasan na paralisado, walang baterya

Di bale nang umibig at masaktan kaysa hindi man lamang makaramdam nang pag-ibig ni minsan

Walang Sasarap sa pagmamahal. Ang pakiramdan ng Isang taong Nagmamahal ay Isang Immortal, Buhay na Sining. Buhay na Pag-asa, nagbibigay katuturan para mabuhay, lumaban sa araw - araw na Digma ng Buhay

Ngunit ang pag-ibig na hindi masuklian ng pag-ibig ay tila parang pagkapit sa pisi ng lobo habang ang hangin ay umiihip ng malakas... Pero kumapit ka lang ng kumapit...

Ang Importante Umiibig ka ng Walang Hinihintay na kapalit. o Pag-ibig na hindi Napipilitan.

yan ang totoo

Ang pinakamahalaga ay hindi mo ikinubli ang pag-ibig na iyong nadarama...bagamat ito'y iyong itinanghal, ipinakita... Yan ang pag-ibig... Bulgar, hubad, ngunit buo. Totoo.

kaya nga hindi ko Ikinubli ang pag-ibig na naramdaman ko, bagamat alam ko ang kahahantungan ng Pinantasya ko, itinuloy ko parin. kasi hindi naman niya sinabing tumigil ako, wag daw akong magbago.

Itinanghal ko parin ang Obrang Likha ng Pag-ibig ko.

At kung ano ang nais nang iyong iniirog ang siya mong gawin, siya mong sundin, pagkat iyon ang ibinubulong ng puso mong umaasa sa kahit katiting na pagtingin... Wag kang tumigil magmahal... Dahil iyan lamang higit sa lahat ng bagay sa mundo, ang magpapaligaya sayo at sa lahat ng araw at sa lahat ng gabi sa buhay mo.

Kung Isang Araw Ipagtabuhayn ako ng sinisinta ko. tatanggapin ko. kung masaya siya sa Pasya nya

Simula bukas. susubukan kong dumistansya muna, para bigyan siya ng kalayaang mag isip. para sa sarili nya, lubha akong nababahala para sa kanya.

Iyong pakatandaan, aking katoto, lahat ng bagay ay may takdang oras. Maging ang pagibig na hindi bagay, hindi nahahawakan, hindi nakikita, ay nakatakda na. Bahala na si Bathala, si mahabaging Bathala kung ano ang kanyang pasya, siya nawa.

-wakas-

*isang tula mula sa pinaghalong mga salita at damdamin ni Denison Manuel at ng inyong lingkod ukol sa pag-ibig na tila kasalanan ngunit kailangang pangatawanan.

"Si Kevin"

Narinig ko ang pangalan mo
Ngunit hindi ikaw ang tinawag
Ngunit bakit sa isang sambit
Lang ng pangalang binubuo
Ng limang letra.

Ako ay tumingin
Ngunit alam ng aking diwa
Na hindi naman ikaw
Ang tinawag kundi
Tanging pangalan mo lang?

Dahil lahat ng ikaw
Lahat ng sayo
Iniibig ko.

Kakaiba ang nadama
Nang tumikwas ang mga salita
Pumanaog sa hangin
Dumampi sa tainga
Hiniling na sa pagbigkas
Ay makita rin kita.

Laging hinahangad
Pumapalaot sa isipan
Tuwing inaantok
Laging gising ang puso
Panay tuloy ang pasok
Ng inspirasyon.

Kailangang huminga
Mula sa pagkatirapa
Nang marinig ang 'yong 'ngalan
Sinambit sa kaliwa
Nakamit ko na ang lahat.

Hinintay kita
Hindi dumating
Pero laging sumasagi
Ang ngalan mo't mukha
At lumalapnos sa isipan.

Sadyang kay lalim
Nitong nararamdaman ko
Para sayo na kahit
Sa limang letrang salitang narinig
Napangiti ako.

Kung mawala ang inspirasyon

Kung mawala ang inspirasyon May maisusulat pa ba Ang isang manunulat na gaya ko Kung mawala ang inspirasyon. Natural wala. Kaya ngayon May naisusulat ako Kasi nariyan pa Ang inspirasyon ko. Habang buhay akong magsusulat dahil Habang buhay niya akong minamahal. Hinding hindi mawawala ang inspirasyon. Hinding hindi magwawakas ang aking mga tula. Dahil buhay ko ang mawawala Hindi lamang ang aking mga tula, Kung mawala ang inspirasyon.